Danie, z którym wizualnie niezbyt sobie poradziłem, ale jeszcze się nauczę 😎 Jest to risotto, risotto tradycyjne, na winie, bulionie i parmezanie. Ale że wiosna, kolory, zieleń i świat jest znowu lepszy, postanowiłem zadbać o kolor, a środkami ku temu miał być granat i kiełki groszku.

Granat okazał się być niezbyt czerwony i taki trochę blady, a groszek, no cóż, nie sprawiał zachwytu, bo zachwyt zwykle wyraża się ustami, a te dość długo żuły groszek. 

No ale nie ma to tamto - nawet lekko nieudane połączenia nie psują dania, bo to wciąż stare dobre risotto, podlane, tak jak i ja, białym winem.

Rissoto klasyczne, z dodatkiem granatu i groszku cukrowego

To jedna z potraw, która na instagramach zawsze wygląda super ładnie, z tymi mozarellowymi plastrami rozciągającymi się powietrzu. Też tak chciałem zrobić, ale dopadła mnie rzeczywistość - mozarella się zapadła, a przy próbie wyławiania wszystko się popaprało i stało jednolitym sosem.

Niemniej jednak, sosem dobrym. To sos na bazie selera naciowego, cebuli i pomidorów, ale nie passaty, tylko takich krojonych, z dodatkiem nawet świeżych pomidorów. 

Dobry dodatek do makaronu, a resztki z patelni, w której wypada to podać (żeby się nie rozwaliło jeszcze bardziej), można wybrać piętką chleba.

Zapiekany makaron z sosem i mozarellą

Mamy czasami w domu pyszną rybę. Rybę, którą przynosi mama Kasi. Rybę, która nie wiadomo skąd pochodzi, prócz tego, że "od tej Halinki, co kupują to w czwórkę i 12 kilo od razu". Nie wiemy jaka to ryba, gdzie kupiona i przestaliśmy drążyć, bo jest po prostu mega dobra.

A jest to ryba, która świetnie się piecze, nie rozwala, jest zwarta, ale i miękka zarazem, a po jej zjedzeniu ma się poczucie że zjedliśmy coś wartościowego.

Tutaj owa ryba marynowana i pieczona w oliwie z harissą, a położona na czymś w stylu fasolki po bretońsku, bo czarnej fasoli z dodatkiem pomidorów i pietruszki.

Polane jest to wszystko oliwą, w której ryba se piekła. 

Ryba na fasoli w pomidorach

Kapusta z marchewką znają się od bardzo dawna, głównie z surówek. Ale mając marchewkę z ładną zieloną nacią oraz kapustę pekińską, do surówki było mi daleko i postawiłem na eksperyment.

Jest to przystawka, kapusta pekińska jest pieczona i bardzo soczysta. A jej soczystość pochodzi od tego, że kapusta jest porowata i pomiędzy jej liście można dać dużo przypraw i marynaty. 

Marchewki są również pieczone, smarowane co jakiś czas olejem sezamowym z miodem.

Na to wszystko, żeby nikt nie narzekał, że nie ma białka, położyłem kawałki smażonego z przyprawami tofu.

Pieczona kapusta pekińska, z marchewkami

Ziemniaków truflowych zwykle nie ma w sklepach, więc jak już je dorwałem, to postanowiłem wypróbować je na wszystkie sposoby. Tutaj klasyczne puree, no i jak się okazało, to sposób najlepszy, bo można na nim układać rzeczy.

A, że akurat miałem, to ułożyłem halloumi, bo to jest ser pyszny i ma długi termin i prawie zawsze mam kostkę zapasu w lodówce. Halloumi podane jest z czarną soczewicą, notorycznie nazywaną "pieprzem" przez gości. Bimi wiadomo, kolor, smak, oh i ah. Jest też smażona pieczarka do wykończenia, bo pieczarka pasuje mi jak zwykle do wszystkiego.

Czy było dobre? Było. Lepsze niż tradycyjne puree? No nie, z zamkniętymi oczami nic bym nie zauważył. Ale oczy i aparat widzą różnicę, dlatego warto od czasu do czasu postawić na takie nowości.

Halloumi na fioletowym puree

Hit ostatnich dni: kupiłem przez internet kartofle 🥔 Ale nie zwykłe kartofle, tylko ziemniaki truflowe i różowe, żeby z nich porobić potrawy o dziwnych kolorach. I o ile ziemniak truflowy (fioletowy) naprawdę fajnie wygląda jako puree, lub pieczony, to z pod postacią kopytek, z dodatkiem mąki i jajek blaknie i nabiera barwy nieco trupiej 🧟‍♂️

Barwa jest jaka jest, postanowiłem więc ubogacić danie mocniejszymi kolorami, czyli zielenią w postaci brokułu bimi, oraz czerwienią mocno nasmarowanego przyprawami filetu z kurczaka 🍗

Wyszło ok, w smaku było dobre, zalane lekko bulionem i podane z czarną soczewicą. Jeśli chodzi o ziemniaki, to smakiem niczym się nie różnią od tradycyjnych.

Kurczak na trupich kopytkach

Rissoto robię często, no ale nadszedł czas, aby zrobić jedno z bardziej wykwintnych wersji, mianowicie z szafranem. Dostałem torebeczkę szafranu, myśląc, że jest tak intensywny, że starczy mi na 5 potraw. 

Niestety, do jednego risotto poszła cała torebka. Kolor był w końcu fajny, smak był super, zwłaszcza z parmezanem, winem, tymiankiem i (uwaga) kwiatami chabrów. Niemniej, nieco mało to było wydajne. Spróbuję kiedyś jeszcze, raz, bo nie wiem, czy to kwestia szafranu, czy tylko moich wyobrażeń 🙂

Rissoto z szafranem, parmezanem i winem

Tu jak zwykle klasyk (muszę coś wymyślić, bo klasyk za klasykiem ostatnio) - ravioli z ricottą i szpinakiem. Zestawu przedstawiać nie trzeba, foremki też już kojarzycie, ale jedna ważna rzecz, tym razem szpinak był w liściach.

Fajnie to wygląda, choć roboty jest niemiłosiernie dużo w porównaniu z klasycznymi ravioli ciętymi nożem. Tu się przylepi do foremki, tu trzeba obkrajać, tu się ufajda nadzieniem (a takie liściaste się źle wyciska). Efekt jest? No jest, ale przez ten sam czas zrobiłbym 4x tyle klasycznych kwadratów.

Czy warto? No pewnie, bo można zrobić ładniejsze zdjęcia, a każdy pyta czy to kupne.

Szpinak (w liściach), ricotta ravioli o ładnym kształcie

Tofu ląduje zwykle gdzieś w sosie, w gulaszu, jako białkowy dodatek do innych rzeczy. Ale słuchajcie, nie musi. Dobrze namarynowane tofu jest samo w sobie rzeczą dobrą.

Tutaj nieco na słodko, tak trochę po japońsku, w sosie sojowym, z pastą miso i (!) miodem. I to tak przez noc leżało, no ale jak się chce grać główną rolę, to trzeba trochę poleżeć.

Podane na kaszy, ze szczypiorkiem, świetna sprawa.

Kuchnia. Chaosu.

@kuchniachaosu

Sos z masy orzechowej, sosu sojowego i limonek