Kojarzycie te dania, na których grillowane pomidorki tak ładnie dekorują i nadają koloru? no to u mnie wygląda to tak, że dopiero pomidorki, które już strach jeść na surowo, kończą w tej postaci 🙃

Tak było i tutaj, no i faktycznie fajnie to wygląda. W dodatku daje fajny efekt - pomidory wszystkie płyny trzymają wewnątrz, i dopiero po rozwaleniu widelcem przedostają się do reszty potrawy. Można więc uwalniać ich smak stopniowo 😎

Danie raczej typowe, szpinak, zioła, oliwa, czosnek i szałwia.

Mafaldine, ze szpinakiem, pomidorami z grilla, świeżymi ziołami i masłem z szałwii

Ragu to sos mięsny, dodawany do rzeczy różnych, ale najczęściej chyba do makaronu. W ragu mięso gra główną rolę, nie jest dodatkiem.

Latwo je wykonać, pod warunkiem, że składniki będą porządne - dobrej jakości mięso (może być mielone), porządny tłuszcz (używam masła, nie wiem czy nie łamię tu jakichś poważnych zasad), trochę cebuli i nuta pomidorowa.

A smak, no jest czadowy i nieporównywalny z żadnym kupnym, jeżeli zrobicie takie coś raz, to rzadko będziecie w stanie jeść inne 🙂

* Mięso gra rolę główną, nie zalewajcie go pomidorami - ma ich być tylko trochę, o ile w ogóle
* nie żałujcie masła, mniej zdrowo, ale lepiej!
* seler naciowy może być naszym sprzymierzeńcem 🌿

Mafaldine, z maślanym ragu i parmezanem

Mam w domu 2 wegetarianki, w tym jedną dorastającą. Mam też zawsze w lodówce tofu, jakiś gotowy pakiet sklepowy typu "burger z buraka", no ale rzeczy się czasami nudzą i trzeba zrobić coś innego.

Od jakiegoś czasu kotlety wegetariańskie zaczęły mi trochę lepiej wychodzić, więc staramy się czasem robić w większej ilości. W tej sesji wyszło 50  🤷‍♂️ A że nawet dorastająca wegetarianka 50 kotletów nie zje, reszta poszła do zamrożenia i będzie służyć przy kilku obiadach. 

Miały być to kotlety mocno białkowe, więc do bazy z kaszy jaglanej trafiło tofu oraz uwaga: białko grochu. Kupiłem kiedyś białko grochu w proszku, taki suplement dla pakerów i zdarza mi się go dosypywać to takich potraw.

Kotlety z kaszy jaglanej, z tofu, papryką i białkiem grochu

Znacie trik z cukrem, nie? Wrzątek i cukier na pokrojone ziemniaki sprawia, że coś tam się z nimi dzieje, że potem ładnie pieką się i chrupią z wierzchu 🙂

Po triku z cukrem, ziemniaki warto pokryć marynatą, może być ona różna, ja najczęściej tylko solę i dodaję czerwonej papryki, aby nikt nie mówił, że mu tam coś nie smakuje.

W każdym sklepie można też dostać "przyprawę do kurczaka", często jej też używam do tego typu marynat.

Pieczone ziemniaki - z tymiankiem i masą przypraw

Czasami zanim powstanie wpis, piszę na szybo słowa kluczowe, żeby niczego nie pominąć. Słowa do tego wpisu są wyjątkowo wesołe:

Bigos, nduja, chorizo, termin, kapusta z gołąbków, ratowanie, pomidory, kiszona, dramat, sraczka.

Sprawa była taka, że zostało mi dużo kapusty po gotowaniu gołąbków (obgotowanej), dużo nduji i pęto chorizo. No co Polak wymyśli z takiego zestawu: bigos! I to taki oryginalny!

Kapustę pokroiłem, wrzuciłem do gara, obie kiełbasy też, no i zacząłem gotować. Nduja, jak się okazało to przeciwnik godny, po pół godzinie było czuć tylko ją, a kapusta przybrała formę i smak kartonu (jadłem, to wiem).

Na ratunek pospieszyły pomidory, które zwykle dodaję do bigosu, oraz trochę kapusty kiszonej, klasycznej. To trochę potem zamieniło się w pół wiaderka, a bigos uzyskał wreszcie znośny smak.

Bigos okazał się jadalny, ale dość trudny w jego dalszej drodze 🙂 

Dziwny to był bigos

Z domową pizzą problem jest taki, że to ma być niby danie na szybko. No i oczywiście może być, bo są przepisy w których ciasto nie rośnie, można je zamieszać, zagnieść i wykładać towar.

Problem jest taki, że te ciasto no "jest ok", no "może być", "jak na domowe to dobre". A ponoć prawdziwe ciasto na pizzę musi rosnąć. Czas tego rośnięcia jest różny w różnych przepisach, ale faktycznie, ma znaczenie.

To ciasto rosło 3-4h, jak na moją cierpliwość w kuchni to bardzo długo 🙃 ale wyszło naprawdę niezłe. Nie, że najlepsze na świecie, ale biło na głowę te takie szybkie.

Sama pizza jak to u nas, ze składnikami w miskach, bo każdy marudzi że czegoś tam nie je i trzeba nakładać sobie samemu.

Czasami trzeba zjeść pizzę

"Trzech to już kompania" - a mamy tu pieczarki, por i paprykę. Ogólnie jak smażymy por, to nie musimy dodawać cebuli, bo smak będzie podobny.

Powstaje z tego fajne nadzienie to wszystkiego - risotto, makaronu, pierogów, pieczonych ziemniaków czy batatów.

Nie żałujcie tu dobrego tłuszczu, masło albo dobra oliwa to tutaj konieczność!

Pieczarki, por i papryka - trzech to już kompania 

Już pewnie o tym pisałem - gołąbki wege zawsze sprawiają mi kłopot, bo ich farsz zwykle jest rzadszy, nie ścina się w pieczeniu, co przy wyławianiu sprawia trudności. Przy jedzeniu również 🙂

Tym razem gołąbków chciałem zrobić więcej i trochę zamrozić, potrzebowałem więc stabilnej bazy, jaką okazało się tofu z ryżem. Tofu nie było mielone, zostało rozciapane widelcem i zmieszane z ryżem. Ci, którzy stosują tofu, wiedzą, że tofu i ryż zasadniczo smaku nie mają, więc ilośc przypraw, która w takim nadzieniu ląduje musi być godna królów.

Ważna jest też inna rzecz. Takie gołąbki pieką się pod przykryciem, w bulionie, a bulion ten przenika je całkowicie. Rezultatem tego jest win-win! I bulion jest lepszy, i gołąbek.

Gołąbki wyszły dobre, do mrożenia zostały tylko dwa 😎

Wege gołąbki z tofu, ryżem w bulionie pieczone godzinami

Tutaj klasyk, ale klasyk na bardzo bardzo świeżo. Ricotta, szpinak, szałwia, zioła, wszystko świeżutkie, szpinak w liściach, szałwia też. Tylko goście wyszli nieświeży, bo podane to było z dużą ilością czerwonego wina.

Masło szałwiowe - za pierwszym razem nie urywa niczego ale po jakimś czasie trudno mi już sobie wyobrazić parapet bez świeżej szałwii w doniczce. Trochę uzależnia, uszlachetnia potrawę, a co bardzo fajne - szałwia potrafi długo stać, i odrasta jak da się jej czas.

Agnolotti - ricotta, szpinak, masło szałwiowe, ekstra sprawa

Papardelle to wymysł toskański, jego kupna wersja jest ze mną od wielu lat i jest jednym z częściej wybieranych makaronów. Tym razem zrobiłem własne - jest to jeden z prostszych makaronów własnej roboty 🍝

Dlaczego łatwy? Bo może być szeroki, klasyczne papardelle może mieć od 2 do 4 cm, nie ma tu więc żadnej rzeźby, drobnych ruchów i zawijasów - kroimy ciasto na chama w grube pasy, byle równo.

Kolejny plus papardelle jest taki, że może powstać podczas robienia innego rodzaju makaronu, tak jak w tym przypadku 🙂 Farszu do ravioli zabrakło, a ciasta nie, powstało więc papardelle.

Ten rodzaj makaronu je się często z mięsem, ale jest bardzo wdzięczny i do wszystkiego będzie pasował.

Kuchnia. Chaosu.

@kuchniachaosu

Małe ładne papardelle