Kojarzycie te dania, na których grillowane pomidorki tak ładnie dekorują i nadają koloru? no to u mnie wygląda to tak, że dopiero pomidorki, które już strach jeść na surowo, kończą w tej postaci 🙃

Tak było i tutaj, no i faktycznie fajnie to wygląda. W dodatku daje fajny efekt - pomidory wszystkie płyny trzymają wewnątrz, i dopiero po rozwaleniu widelcem przedostają się do reszty potrawy. Można więc uwalniać ich smak stopniowo 😎

Danie raczej typowe, szpinak, zioła, oliwa, czosnek i szałwia.

Mafaldine, ze szpinakiem, pomidorami z grilla, świeżymi ziołami i masłem z szałwii

Ragu to sos mięsny, dodawany do rzeczy różnych, ale najczęściej chyba do makaronu. W ragu mięso gra główną rolę, nie jest dodatkiem.

Latwo je wykonać, pod warunkiem, że składniki będą porządne - dobrej jakości mięso (może być mielone), porządny tłuszcz (używam masła, nie wiem czy nie łamię tu jakichś poważnych zasad), trochę cebuli i nuta pomidorowa.

A smak, no jest czadowy i nieporównywalny z żadnym kupnym, jeżeli zrobicie takie coś raz, to rzadko będziecie w stanie jeść inne 🙂

* Mięso gra rolę główną, nie zalewajcie go pomidorami - ma ich być tylko trochę, o ile w ogóle
* nie żałujcie masła, mniej zdrowo, ale lepiej!
* seler naciowy może być naszym sprzymierzeńcem 🌿

Mafaldine, z maślanym ragu i parmezanem

Mam w domu 2 wegetarianki, w tym jedną dorastającą. Mam też zawsze w lodówce tofu, jakiś gotowy pakiet sklepowy typu "burger z buraka", no ale rzeczy się czasami nudzą i trzeba zrobić coś innego.

Od jakiegoś czasu kotlety wegetariańskie zaczęły mi trochę lepiej wychodzić, więc staramy się czasem robić w większej ilości. W tej sesji wyszło 50  🤷‍♂️ A że nawet dorastająca wegetarianka 50 kotletów nie zje, reszta poszła do zamrożenia i będzie służyć przy kilku obiadach. 

Miały być to kotlety mocno białkowe, więc do bazy z kaszy jaglanej trafiło tofu oraz uwaga: białko grochu. Kupiłem kiedyś białko grochu w proszku, taki suplement dla pakerów i zdarza mi się go dosypywać to takich potraw.

Kotlety z kaszy jaglanej, z tofu, papryką i białkiem grochu

Znacie trik z cukrem, nie? Wrzątek i cukier na pokrojone ziemniaki sprawia, że coś tam się z nimi dzieje, że potem ładnie pieką się i chrupią z wierzchu 🙂

Po triku z cukrem, ziemniaki warto pokryć marynatą, może być ona różna, ja najczęściej tylko solę i dodaję czerwonej papryki, aby nikt nie mówił, że mu tam coś nie smakuje.

W każdym sklepie można też dostać "przyprawę do kurczaka", często jej też używam do tego typu marynat.

Pieczone ziemniaki - z tymiankiem i masą przypraw

Czasami zanim powstanie wpis, piszę na szybo słowa kluczowe, żeby niczego nie pominąć. Słowa do tego wpisu są wyjątkowo wesołe:

Bigos, nduja, chorizo, termin, kapusta z gołąbków, ratowanie, pomidory, kiszona, dramat, sraczka.

Sprawa była taka, że zostało mi dużo kapusty po gotowaniu gołąbków (obgotowanej), dużo nduji i pęto chorizo. No co Polak wymyśli z takiego zestawu: bigos! I to taki oryginalny!

Kapustę pokroiłem, wrzuciłem do gara, obie kiełbasy też, no i zacząłem gotować. Nduja, jak się okazało to przeciwnik godny, po pół godzinie było czuć tylko ją, a kapusta przybrała formę i smak kartonu (jadłem, to wiem).

Na ratunek pospieszyły pomidory, które zwykle dodaję do bigosu, oraz trochę kapusty kiszonej, klasycznej. To trochę potem zamieniło się w pół wiaderka, a bigos uzyskał wreszcie znośny smak.

Bigos okazał się jadalny, ale dość trudny w jego dalszej drodze 🙂 

Dziwny to był bigos

Z domową pizzą problem jest taki, że to ma być niby danie na szybko. No i oczywiście może być, bo są przepisy w których ciasto nie rośnie, można je zamieszać, zagnieść i wykładać towar.

Problem jest taki, że te ciasto no "jest ok", no "może być", "jak na domowe to dobre". A ponoć prawdziwe ciasto na pizzę musi rosnąć. Czas tego rośnięcia jest różny w różnych przepisach, ale faktycznie, ma znaczenie.

To ciasto rosło 3-4h, jak na moją cierpliwość w kuchni to bardzo długo 🙃 ale wyszło naprawdę niezłe. Nie, że najlepsze na świecie, ale biło na głowę te takie szybkie.

Sama pizza jak to u nas, ze składnikami w miskach, bo każdy marudzi że czegoś tam nie je i trzeba nakładać sobie samemu.

Czasami trzeba zjeść pizzę

"Trzech to już kompania" - a mamy tu pieczarki, por i paprykę. Ogólnie jak smażymy por, to nie musimy dodawać cebuli, bo smak będzie podobny.

Powstaje z tego fajne nadzienie to wszystkiego - risotto, makaronu, pierogów, pieczonych ziemniaków czy batatów.

Nie żałujcie tu dobrego tłuszczu, masło albo dobra oliwa to tutaj konieczność!

Pieczarki, por i papryka - trzech to już kompania 

Już pewnie o tym pisałem - gołąbki wege zawsze sprawiają mi kłopot, bo ich farsz zwykle jest rzadszy, nie ścina się w pieczeniu, co przy wyławianiu sprawia trudności. Przy jedzeniu również 🙂

Tym razem gołąbków chciałem zrobić więcej i trochę zamrozić, potrzebowałem więc stabilnej bazy, jaką okazało się tofu z ryżem. Tofu nie było mielone, zostało rozciapane widelcem i zmieszane z ryżem. Ci, którzy stosują tofu, wiedzą, że tofu i ryż zasadniczo smaku nie mają, więc ilośc przypraw, która w takim nadzieniu ląduje musi być godna królów.

Ważna jest też inna rzecz. Takie gołąbki pieką się pod przykryciem, w bulionie, a bulion ten przenika je całkowicie. Rezultatem tego jest win-win! I bulion jest lepszy, i gołąbek.

Gołąbki wyszły dobre, do mrożenia zostały tylko dwa 😎

Wege gołąbki z tofu, ryżem w bulionie pieczone godzinami

Tutaj klasyk, ale klasyk na bardzo bardzo świeżo. Ricotta, szpinak, szałwia, zioła, wszystko świeżutkie, szpinak w liściach, szałwia też. Tylko goście wyszli nieświeży, bo podane to było z dużą ilością czerwonego wina.

Masło szałwiowe - za pierwszym razem nie urywa niczego ale po jakimś czasie trudno mi już sobie wyobrazić parapet bez świeżej szałwii w doniczce. Trochę uzależnia, uszlachetnia potrawę, a co bardzo fajne - szałwia potrafi długo stać, i odrasta jak da się jej czas.

Agnolotti - ricotta, szpinak, masło szałwiowe, ekstra sprawa

Agnolotti love 🥰 Cuda Piemontu, kwintesencja makaronu 😎 Mogę jeść codziennie, a i robienie to też wielka przyjemność. Mniejsze od ravioli, drobne, niepozorne, nie wymagające prawie żadnych dodatków.

Tutaj klasyczne, ze szpinakiem i ricottą (+ żółtko i parmezan do środka), podane z masłem ziołowym i zmielonym pieprzem.

Co ważne, agnolotti robi się dość łatwo, ale maszynka do makaronu się przydaje (ciasto jest cienkie). Fajnie, jak nadzienie jest zwarte, wtedy łatwiej zawinąć farsz. Pierożków nie trzeba zwijać pojedynczo - można wycisnąć długi wałek nadzienia i zawinąć makaronem, a następnie cały wałek podociskać i poprzecinać w poprzek. 

Mam gdzieś z tego film nagrany, jakby ktoś chciał, to mogę podesłać.

Kuchnia. Chaosu.

@kuchniachaosu

Agnolotti, szpinak, ricotta, klasyk klasyków